بلاک چین چیست؟ راهنمای مقدماتی تکنولوژی بلاک چین

فناوری بلاک چین چیست؟ چه چیزی آن را بسیار مهم می‌کند؟

ارزروز: بلاک چین پیچیده به نظر می رسد و قطعاً می تواند پیچیده هم باشد، اما مفهوم اصلی آن واقعاً بسیار ساده است. بلاک چین نوعی پایگاه داده است. برای اینکه بتوانید blockchain را درک کنید، ابتدا باید بدانید که پایگاه داده چیست.

پایگاه داده مجموعه ای از اطلاعات است که به صورت الکترونیکی در یک سیستم کامپیوتری ذخیره می شود. اطلاعات یا داده های موجود در پایگاه های داده معمولاً در قالب جدول طراحی شده اند تا امکان جستجو و فیلتر آسان برای اطلاعات خاص را فراهم کنند. تفاوت بین شخصی که از اکسل برای ذخیره اطلاعات به جای پایگاه داده استفاده می کند، چیست؟

صفحات گسترده برای یک نفر یا گروه کوچکی از افراد طراحی شده است تا اطلاعات محدودی را ذخیره کرده و به آنها دسترسی پیدا کند. در مقابل، پایگاه داده طراحی شده است تا حجم قابل توجهی از اطلاعات را در اختیار داشته باشد که به سرعت و به راحتی توسط تعدادی از کاربران قابل دسترسی، فیلتر و دستکاری باشد.

پایگاه داده‌های بزرگ با دستیابی به اطلاعات روی سرورهایی که از رایانه های قدرتمند ساخته شده‌اند به این امر دست می‌یابند. این سرورها گاهی اوقات می‌توانند با استفاده از صدها یا هزاران کامپیوتر ساخته شوند تا قدرت محاسباتی و ظرفیت ذخیره سازی لازم برای دسترسی همزمان بسیاری از کاربران به پایگاه داده را داشته باشند.

اما بلاک چین چه تفاوتی با پایگاه داده دارد؟

ساختار ذخیره سازی داده‌ها

یک تفاوت اساسی بین پایگاه داده معمولی و blockchain ساختار ذخیره سازی داده‌ها است. یک بلاکچین اطلاعات را در گروه‌هایی جمع‌آوری می‌کند که به آنها بلوک گفته می‌شود. هر بلوک مجموعه‌ای از اطلاعات را در خود جای می‌دهد. بلوک‌ها دارای ظرفیت ذخیره سازی خاصی هستند و وقتی پر می‌شوند، به بلوک قبلی زنجیر می‌شوند. زنجیره‌ای از این بلوک‌های داده‌، “بلاک چین” را تشکیل می‌دهند.

یک پایگاه داده داده‌های خود را به جداول تبدیل می‌کند. یک بلاکچین، همانطور که از نامش پیداست، داده‌های خود را به صورت بلوک‌های به هم زنجیره شده‌، شکل می‌دهد. این باعث می‌شود که همه blockchainها پایگاه داده باشند اما همه پایگاه‌های داده بلاک چین نیستند. این سیستم همچنین به طور ذاتی یک جدول زمانی برگشت ناپذیر از داده‌ها را در صورت پیاده سازی به صورت غیرمتمرکز ایجاد می‌کند. هنگامی که یک بلوک پر می‌شود، بخشی از این جدول زمانی می‌شود. به هر بلوک که به زنجیره اضافه می‌شود، یک زمانبندی دقیق داده می‌شود.

فرآیند تراکنش

انواع بلاک چین

بلاک چین عمومی

blockchainهای عمومی شبکه های باز و غیر متمرکز رایانه هایی هستند که برای هر کسی که مایل انجام یا اعتبار سنجی تراکنش است قابل دسترسی است. ماینر ها که معاملات را تأیید می‌کنند پاداش دریافت می‌کنند.

بلاک چین های عمومی از مکانیزم های اثبات کار یا اثبات سهام استفاده می کنند. دو نمونه رایج از blockchainهای عمومی شامل بیت کوین و اتریوم  است.

بلاک چین خصوصی

blockchain خصوصی باز نیست و محدودیت دسترسی دارد. افرادی که مایل به عضویت هستند نیاز به مجوز از مدیر سیستم دارند. آنها معمولاً توسط یک نهاد اداره می شوند، به این معنی که متمرکز هستند. به عنوان مثال ، Hyperledger یک بلاک چین خصوصی و دارای مجوز است.

بلاک چین های ترکیبی یا کنسرسیوم ها

کنسرسیوم ها ترکیبی از blockchainهای عمومی و خصوصی هستند و دارای ویژگی های متمرکز و غیر متمرکز هستند. به عنوان مثال ، Energy Web Foundation ،Dragonchain.

زنجیره‌های جانبی

سایدچین یک بلاکچین است که موازی با زنجیره اصلی است. این به کاربران امکان می دهد دارایی های دیجیتالی را بین دو بلاک چین مختلف جابجا کنند و مقیاس پذیری و کارآیی آن را بهبود می بخشد. یک مثال از sidechain شبکه لیکوئید است.

سیستم غیرمتمرکز

به منظور درک بلاک چین، چگونگی استفاده از آن در بیت کوین کمک بزرگی خواهد بود. مانند یک پایگاه داده، بیت کوین نیز برای ذخیره بلاکچین خود به مجموعه ای از رایانه‌ها نیاز دارد. برای بیت کوین، blockchain فقط یک نوع پایگاه داده خاص است که هر تراکنش بیت کوینی را که ذخیره می‌کند. در مورد بیت کوین و برخلاف اکثر پایگاه‌های داده، این رایانه‌ها همه زیر یک سقف نیستند و هر کامپیوتر یا گروهی از رایانه‌ها توسط یک فرد یا گروهی از افراد اداره می‌شود.

هر رایانه یا گروهی از رایانه‌هایی که بلاک چین خود را نگه می‌دارند در موقعیت جغرافیایی متفاوتی قرار دارند و همه آنها توسط افراد یا گروه‌های جداگانه ای اداره می‌شوند. به این رایانه‌هایی که شبکه بیت کوین را تشکیل می‌دهند گره(Node) می‌گویند. در این مدل، blockchain بیت کوین به صورت غیر متمرکز استفاده می‌شود.

در یک بلاکچین، هر گره دارای یک نسخه کامل از داده‌هایی است که از ابتدا در بلاک چین ذخیره شده است. برای بیت کوین، داده‌ها تاریخچه کل تراکنش‌های بیت کوین هستند. اگر یک گره در داده‌های خود خطایی داشته باشد، می‌تواند از هزاران گره دیگر به عنوان یک نقطه مرجع برای اصلاح خود استفاده کند. به این ترتیب، هیچ گره ای در شبکه نمی تواند اطلاعات موجود در شبکه را تغییر دهد. به همین دلیل، سابقه معاملات در هر بلاک که بلاک چین بیت کوین را تشکیل می‌دهند، برگشت ناپذیر است.

اگر یک کاربر در تراکنش بیت کوین دستکاری کند، همه گره‌های دیگر به یکدیگر رجوع می‌کندد و به راحتی گره دستکاری شده را تشخیص می‌دهند. برای بیت کوین، این اطلاعات لیستی از تراکنش‌ها است، اما همچنین ممکن است یک بلاک چین اطلاعات مختلفی مانند قراردادهای قانونی، شناسه‌های دولتی یا موجودی محصولات یک شرکت را نیز در اختیار داشته باشد.

شفافیت

به دلیل ماهیت غیر متمرکز بودن بلاک چین بیت کوین، همه معاملات را می‌توان با داشتن یک گره شخصی یا با استفاده از کاوشگران بلاکچین که به هر کسی امکان می‌دهد معاملات را به صورت زنده مشاهده کند، بصورت شفاف مشاهده کرد. هر گره دارای نسخه خاص خود از زنجیره است که با تأیید و اضافه شدن بلوک‌های جدید به روز می‌شود. این بدان معناست که اگر بخواهید، می‌توانید بیت کوین را هر جا که می‌رود ردیابی کنید.

آیا بلاک چین امن است؟

فناوری بلاک چین مسائل امنیتی و اعتماد را از چند جهت مورد بررسی قرار می‌دهد. اول، بلوک‌های جدید همیشه به صورت خطی و زمانی ذخیره می‌شوند. یعنی، آنها همیشه به “انتهای” بلاک چین اضافه می‌شوند. اگر نگاهی به بلاک چین بیت کوین بیندازید، خواهید دید که هر بلوک دارای موقعیتی در زنجیره است که “ارتفاع” نامیده می‌شود. تا نوامبر 2020، ارتفاع بلوک به 656،197 بلوک رسیده بود.

پس از افزودن بلوکی به انتهای بلاک چین، بازگشت و تغییر محتویات بلاک بسیار دشوار است مگر اینکه اکثریت برای این امر به توافق برسند. این به این دلیل است که هر بلوک دارای هش مخصوص به خود، همراه با هش بلوک قبل از آن، و همچنین مهر زمانی است که قبلاً ذکر شد. کدهای هش توسط یک تابع ریاضی ایجاد می‌شود که اطلاعات دیجیتالی را به رشته ای از اعداد و حروف تبدیل می‌کند. اگر این اطلاعات به هر طریقی ویرایش شود، کد هش نیز تغییر می‌کند.

هک بلاک چین

فرض کنید یک هکر می‌خواهد بلاک چین را تغییر داده و بیت کوین را از دیگران سرقت کند. اگر آنها بخواهند نسخه واحد خود را تغییر دهند، دیگر با نسخه دیگران هماهنگ نخواهد شد. وقتی بقیه نسخه‌های خود را در برابر یکدیگر ارجاع می‌دهند، می‌بینند که این نسخه دستکاری شده و  به عنوان  نسخه نامعتبر کنار گذاشته می‌شود.

دستیابی به چنین هکی مستلزم آن است که هکر همزمان 51 درصد از نسخه‌های بلاک چین را کنترل و تغییر دهد تا نسخه جدید آنها تبدیل به اکثریت کپی و در نتیجه زنجیره مورد توافق شود. چنین حمله ای همچنین به مقدار زیادی پول و منابع نیاز دارد، زیرا آنها باید همه بلوک‌ها را دوباره بسازد زیرا آنها در حال حاضر دارای برچسب زمانی و کدهای هش متفاوتی هستند.

با توجه به‌ اندازه شبکه بیت کوین و سرعت رشد آن، هزینه برای دستیابی به چنین موفقیتی نه تنها بسیار گران، بلکه احتمالاً بی نتیجه خواهد بود. این کار را بدوم جلب توجه نیز نمی‌توان انجام داد. اعضای شبکه در جریان چنین تغییرات فاحشی در بلاک چین قرار خواهند گرفت. سپس اعضای شبکه نسخه جدیدی از زنجیره را که تحت تأثیر قرار نگرفته است، ارائه می‌دهند.

بیت کوین و بلاک چین

هدف بلاک چین این است که اجازه دهد اطلاعات دیجیتالی ثبت و توزیع شوند، اما ویرایش نشوند. فناوری بلاکچین برای اولین بار در سال 1991 توسط دو محقق استوارت‌هابر و دبلیو اسکات استورنتا پیاده سازی شد. آنها در تلاش برای ایجاد سیستمی بودند که در آن زمان بندی مدارک دستکاری نشود. اما تقریباً دو دهه بعد، با راه‌اندازی بیت کوین در ژانویه 2009، اولین بلاک چین در دنیای واقعی کاربرد داشت.

پروتکل بیت کوین بر اساس یک بلاک چین ساخته شده است. ساتوشی ناکاموتو، نام مستعار خالق بیت کوین، در مقاله ای در زمینه معرفی ارز دیجیتال، از آن به عنوان “یک سیستم نقدی الکترونیکی جدید که کاملاً همتا و بدون شخص ثالث و قابل اعتماد است” نام برد.

در حال حاضر، طیف گسترده ای از پروژه‌های مبتنی بر بلاک چین وجود دارد که به دنبال پیاده سازی بلاک چین به منظور کمک به جامعه به غیر از ثبت تراکنش‌ها هستند. یک مثال خوب این است که از بلاک چین به عنوان راهی برای رای دادن در انتخابات دموکراتیک استفاده می‌شود.

موارد مورد استفاده از بلاک چین

همانطور که اکنون می‌دانیم، بلاک‌های ذخیره شده در بلاک چین بیت کوین در مورد تراکنش‌های پولی ذخیره می‌شوند. اما به نظر می‌رسد که بلاک چین در واقع راهی مطمئن برای ذخیره داده‌ها در مورد انواع دیگر معاملات نیز است.

بانکداری و امور مالی

شاید هیچ صنعتی بیشتر از بانکداری از ادغام بلاک چین در عملیات تجاری خود سود نبرد. موسسات مالی فقط در ساعات اداری و پنج روز در هفته فعالیت می‌کنند. این بدان معناست که اگر سعی کنید در ساعات غیر اداری پولی واریز کنیدمی بایست تا بازگشایی مجدد بانک منتظر بمانید.

با یکپارچگی بلاک چین در سیستم بانکی، مصرف کنندگان می‌توانند تراکنش‌های خود را در کمتر از 10 دقیقه مشاهده کنند. از طریق برنامه‌های مبتنی بر بلاک چین صرف نظر از روزهای تعطیل یا زمان روز یا هفته. با بلاک چین، بانک‌ها همچنین این فرصت را دارند که سریعتر و ایمن تر وجه بین موسسات را مبادله کنند.

واحد پول

بلاک چین بستر ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین را تشکیل می‌دهد. دلار آمریکا تحت کنترل فدرال رزرو است. بر اساس این سیستم مرجع مرکزی، داده‌ها و ارز کاربر از نظر فنی به اختیار بانک یا دولت آنهاست. در صورت هک شدن بانک کاربر، اطلاعات خصوصی مشتری در خطر است.

بلاک چین با گسترش عملیات خود در شبکه ای از رایانه‌ها، به بیت کوین و سایر ارزهای رمزنگاری شده اجازه می‌دهد بدون نیاز به مرجع مرکزی فعالیت کنند. این نه تنها ریسک را کاهش می‌دهد بلکه بسیاری از هزینه‌های پردازش و معامله را نیز حذف می‌کند. همچنین می‌تواند به کشورهایی که دارای ارزهای ناپایدار یا زیرساخت‌های مالی هستند، پول با ثبات تری با کاربردهای بیشتر و شبکه گسترده تری از افراد و موسسات که می‌توانند با آنها در داخل و خارج تجارت کنند، بدهد.

استفاده از کیف پول‌های رمزنگاری شده برای حساب‌های پس‌انداز یا به عنوان وسیله ای برای پرداخت برای کسانی که فاقد شناسه دولتی هستند. برخی از کشورها ممکن است جنگ زده باشند یا دولتهایی داشته باشند که هیچگونه زیرساخت واقعی برای ارائه شناسنامه ندارند. شهروندان چنین کشورهایی ممکن است به حسابهای پس‌انداز یا کارگزاری دسترسی نداشته باشند و بنابراین، راهی برای ذخیره امن ثروت ندارند.

مراقبت‌های بهداشتی

ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند از بلاک چین برای ذخیره ایمن پرونده پزشکی بیماران خود استفاده کنند. هنگامی که یک پرونده پزشکی ایجاد و امضا می‌شود، می‌توان آن را در بلاک چین نوشت، که به بیماران این اطمینان را می‌دهد که پرونده قابل تغییر نیست. این پرونده‌های بهداشتی شخصی را می‌توان با یک کلید خصوصی در بلاک چین رمزگذاری و ذخیره کرد، به طوری که فقط توسط افراد خاصی قابل دسترسی است و در نتیجه حریم خصوصی را تضمین می‌کند.

سوابق املاک

اگر تا به حال زمانی را در دفتر ثبت اسناد گذرانده اید، می‌دانید که روند ثبت حقوق مالکیت هم کند و هم ناکارآمد. امروز، یک سند فیزیکی باید به کارمند دولت در دفتر ثبت اسناد تحویل داده شود، جایی که به صورت دستی در پایگاه داده مرکزی وارد می‌شود. در صورت بروز اختلاف در اموال، اثبات آن زحمت زیادی به همراه خواهد داشت.

این فرایند نه تنها پرهزینه و زمان بر است-بلکه مملو از خطای انسانی است، جایی که هرگونه نادرستی باعث می‌شود ردیابی مالکیت اموال کمتر کارآمد باشد. بلاک چین می‌تواند نیاز به اسکن اسناد و پیگیری پرونده‌های فیزیکی در یک دفتر ثبت اسناد را برطرف کند. اگر مالکیت املاک در بلاک چین ذخیره و تأیید شود، صاحبان می‌توانند اطمینان داشته باشند که سند آنها دقیق و ثبت شده است.

قراردادهای هوشمند

قرارداد هوشمند یک کد کامپیوتری است که می‌تواند در بلاک چین تعبیه شود تا تسهیل، تأیید یا مذاکره شود. قراردادهای هوشمند تحت مجموعه ای از شرایط عمل می‌کنند که کاربران با آن موافقت می‌کنند. وقتی این شرایط برآورده شود، شرایط توافق به طور خودکار اجرا می‌شود.

تصور کنید که یک مستاجر می‌خواهد با استفاده از یک قرارداد هوشمند، یک آپارتمان را اجاره دهد. صاحبخانه موافقت می‌کند که  به محض پرداخت وثیقه توسط مستأجر کد درب آپارتمان را بدهد. هم مستاجر و هم صاحبخانه قسمت‌های مربوط به معامله خود را به قرارداد هوشمند ارسال می‌کنند. این امر هزینه‌ها و فرایندهایی را که معمولاً با استفاده از دفتر اسناد رسمی، واسطه شخص ثالث یا وکالت مرتبط است، حذف می‌کند.

زنجیره تامین

تأمین کنندگان می‌توانند از بلاک چین برای ثبت منشاء موادی که خریداری کرده‌اند، استفاده کنند. این به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا اصالت محصولات خود را بررسی کنند.

همانطور که توسط Forbes گزارش شده است، صنایع غذایی به طور فزاینده ای از بلاک چین برای ردیابی مسیر و ایمنی غذا در طول سفر از مزرعه به کاربر استفاده می‌کنند.

برخی از شرکت‌هایی که قبلاً از بلاک چین استفاده کرده‌اند عبارتند از: Walmart، Pfizer، AIG، Siemens، Unilever و بسیاری دیگر. به عنوان مثال، IBM بلاک چین Food Trust خود را ایجاد کرده است تا بتواند سفری را که محصولات غذایی برای رسیدن به مکان‌های موردنظر انجام می‌دهند، ردیابی کند.

چرا این کار را می‌کنند؟ صنایع غذایی شیوع بی شماری و همچنین مواد خطرناکی را که به طور تصادفی به غذاها وارد شده‌اند، را رصد می‌کند. در گذشته، هفته‌ها طول کشید تا منبع شیوع یا علت بیماری از آنچه مردم می‌خورند پیدا شود.

رای گیری

یک سیستم رای گیری می‌تواند به گونه ای عمل کند که به هر شهروند یک کشور یک ارز رمزنگاری یا توکن واحد صادر شود. سپس آدرس کیف پول مشخصی به هر نامزد داده می‌شود و رای دهندگان رمز یا رمزنگاری خود را به آدرس هر نامزدی که مایل به رای دادن هستند ارسال می‌کنند. ماهیت شفاف و قابل ردیابی بلاک چین نیاز به شمارش آرا توسط انسان و همچنین توانایی بازیگران بد در خرابکاری را از بین می‌برد. استفاده از بلاک چین در انتخابات میان دوره ای نوامبر 2018 در ویرجینیای غربی آزمایش شد.

مزایا و معایب بلاک چین

با وجود همه پیچیدگی‌ها، پتانسیل بلاک چین به عنوان یک ساختار غیر متمرکز برای ثبت سوابق تقریباً بدون محدودیت است. از حریم خصوصی بیشتر و امنیت بیشتر گرفته تا هزینه پردازش کمتر و خطاهای کمتر، فناوری بلاک چین ممکن است برنامه‌هایی فراتر از موارد ذکر شده در بالا را مشاهده کند. اما معایبی نیز وجود دارد.

مزایای بلاک چین

دقت زنجیره

تراکنش‌های شبکه بلاک چین توسط شبکه‌ای از هزاران رایانه تأیید می‌شود. با این کار تقریباً تمام دخالت‌های انسانی در فرایند اعتبار سنجی حذف می‌شود و در نتیجه خطای انسانی کمتر و ثبت اطلاعات دقیق صورت می‌گیرد. حتی اگر کامپیوتری در شبکه دچار اشتباه محاسباتی شود، خطا فقط در یک نسخه از بلاک چین ایجاد می‌شود. برای اینکه این خطا به بقیه بلاک چین سرایت کند، باید حداقل 51 درصد از رایانه‌های شبکه آن را انجام دهند. این تقریباً برای یک شبکه بزرگ و رو به رشد به‌اندازه بیت کوین غیرممکن است.

کاهش هزینه‌ها

به طور معمول، مصرف کنندگان به بانک برای تأیید معامله، دفتر اسناد رسمی برای امضای سند پول می‌دهند. بلاک چین نیاز به تأیید شخص ثالث و هزینه‌های مربوط به آن را حذف می‌کند. از سوی دیگر، بیت کوین دارای مرجع مرکزی نیست و هزینه معاملات محدودی دارد.

عدم تمرکز

بلاک چین هیچ اطلاعاتی را در یک مکان مرکزی ذخیره نمی کند. در عوض، blockchain کپی شده و در شبکه ای از رایانه‌ها پخش می‌شود. هر زمان که یک بلاک جدید به بلاک چین اضافه می‌شود، هر کامپیوتری در شبکه بلاک چین خود را به روز می‌کند تا تغییرات را نشان دهد. با انتشار این اطلاعات در شبکه، به جای ذخیره آن در یک پایگاه داده مرکزی، دستکاری بلاک چین دشوارتر می‌شود. اگر یک نسخه از بلاک چین به دست یک هکر بیفتد، تنها یک نسخه از اطلاعات به جای کل شبکه به خطر می‌افتد.

معاملات خصوصی

بسیاری از شبکه‌های بلاک چین به عنوان پایگاه داده‌های عمومی عمل می‌کنند. به این معنی که هرکسی که دارای اتصال به اینترنت است می‌تواند لیستی از سابقه تراکنش‌های شبکه را مشاهده کند. کاربران می‌توانند به جزئیات مربوط به تراکنش‌ها دسترسی داشته باشند.اما اطلاعات کاربری که این تراکنش را انجام داده است در دسترس نیست. این یک تصور غلط و رایج است که شبکه‌های بلاک چین مانند بیت کوین ناشناس هستند. در حالی که در حقیقت فقط محرمانه هستند.

معاملات امن

پس از ثبت معامله، صحت آن باید توسط شبکه بلاک چین تأیید شود. هزاران کامپیوتر در بلاک چین برای تأیید صحت جزئیات خرید اقدام می‌کنند. بعد از اینکه رایانه تراکنش را تأیید کرد، به blockchain اضافه می‌شود. هر بلاک در بلاک چین دارای هش منحصر به فرد خود، همراه با هش بی‌نظیر بلاک قبل از آن است. هنگامی که اطلاعات روی یک بلوک به هر نحوی ویرایش می‌شود، کد هش آن بلوک تغییر می‌کند. با این حال، کد هش روی بلاک پس از آن تغییر نمی کند. این اختلاف باعث می‌شود که اطلاعات بلاکچین بدون اطلاع قبلی تغییر نکند.

شفافیت

اکثر blockchainها منبع باز هستند. این بدان معناست که هرکسی می‌تواند کد آن را مشاهده کند. این به حسابرسان این امکان را می‌دهد تا ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین را از نظر امنیت بررسی کنند. این همچنین بدان معنی است که هیچ مرجع واقعی در مورد کنترل کد بیت‌کوین یا نحوه ویرایش آن وجود ندارد. به همین دلیل، هر کسی می‌تواند تغییرات یا ارتقاء سیستم را پیشنهاد دهد. اگر اکثر کاربران شبکه موافق باشند، نسخه جدید کد با ارتقاء مناسب و ارزشمند، می‌تواند بیت‌کوین را به‌روز کند.

بانکداری بدون بانک

مهم‌ترین جنبه blockchain و بیت‌کوین این باشد که هر‌کسی، صرف‌نظر از قومیت، جنسیت، یا سابقه‌فرهنگی، می‌تواند از آن استفاده‌کند. طبق گزارش بانک جهانی، نزدیک به 2 میلیارد فرد بزرگسال هستند که حساب بانکی ندارند. یا هیچ وسیله ای برای ذخیره پول یا ثروت خود ندارند. تقریباً همه این افراد در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند. اقتصاد آنها در مراحل ابتدایی خود است و کاملاً به پول نقد وابسته است.

این افراد اغلب پول‌اندکی دریافت می‌کنند که به صورت نقدی فیزیکی پرداخت می‌شود. سپس آنها باید این پول نقد فیزیکی را در مکانهایی پنهان کنند. یا در محل زندگی خود ذخیره کرده و آنها را در معرض سرقت یا خشونت غیر ضروری قرار دهند. کلیدهای کیف پول بیت کوین را می‌توان روی یک تکه کاغذ، یک تلفن همراه ارزان قیمت ذخیره کرد. حتی در صورت لزوم می‌توان آن رابه خاطر سپرد. برای اکثر مردم، این احتمال وجود دارد که این گزینه‌ها راحت‌تر پنهان کردن پول زیر تشک باشد.

بلاکچین‌های آینده همچنین به دنبال راه حل‌هایی هستند که نه تنها یک واحد حساب برای ذخیره ثروت، بلکه برای ذخیره سوابق پزشکی، حقوق مالکیت و انواع دیگر قراردادهای قانونی است.

معایب بلاک چین

در حالی که مزایای قابل توجهی در بلاک چین وجود دارد، چالش‌های مهمی نیز برای پذیرش آن وجود دارد. موانع استفاده از فناوری بلاک چین امروزه فقط فنی نیستند. چالش‌های واقعی در اکثر موارد سیاسی و نظارتی است. کسی مورد هزاران ساعت طراحی نرم‌افزار، برنامه نویسی و پشتیبانی برای یکپارچه‌سازی بلاک چین چیزی نمی‌گویند. در اینجا برخی از چالش‌هایی که در راه پذیرش گسترده بلاک چین وجود دارد، ذکر شده است.

هزینه فناوری

اگرچه بلاک چین می‌تواند در هزینه‌های تراکنش کاربران صرفه جویی کند، اما این فناوری بسیار رایگان نیست. بیت کوین از سیستم “اثبات کار” برای تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌کند. این سیستم مقدار زیادی از قدرت محاسباتی را مصرف می‌کند. در دنیای واقعی، قدرت میلیون‌ها کامپیوتر در شبکه بیت کوین نزدیک به چیزی است که دانمارک سالانه مصرف می‌کند. با فرض هزینه برق 0.03دلار در هر کیلووات‌ساعت، هزینه‌های استخراج بدون هزینه سخت افزار حدود 5000دلار برای هر سکه است.

علیرغم هزینه‌های استخراج بیت کوین، کاربران همچنان به قراینداعتبار سنجی ادامه می‌دهند. وقتی ماینرها بلوکی را به بلاک چین بیت کوین اضافه می‌کنند، به‌اندازه کافی بیت کوین دریافت می‌کنند. در مورد بلاکچین‌هایی که از ارزهای رمزنگاری شده استفاده نمی‌کنند، به ماینرها نیاز است که برای تأیید تراکنش‌ها دستمزد بگیرند.

راه حل‌هایی برای این مسائل در حال ظهور است. به عنوان مثال، مزارع استخراج بیت کوین با انرژی خورشیدی، یا نیروگاه‌های بادی ایجاد شده است.

ناکارآمدی سرعت

بیت کوین یک مطالعه موردی کامل برای ناکارآمدی احتمالی بلاکچین است. سیستم “اثبات کار” بیت کوین حدود ده دقیقه طول می‌کشد تا یک بلاک جدید به بلاکچین اضافه کند. با این سرعت، تخمین زده می‌شود که شبکه بلاک چین فقط می‌تواند حدود هفت تراکنش در ثانیه را مدیریت کند. اگرچه سایر ارزهای رمزنگاری شده مانند اتریوم بهتر از بیت کوین عمل می‌کنند، اما هنوز با بلاکچین محدود شده‌اند. Visa با نام تجاری قدیمی، می‌تواند 24000 TPS پردازش کند.

سالهاست که راه حل‌هایی برای این موضوع در حال توسعه است. در حال حاضر blockchainهایی وجود دارند که بیش از 30،000 تراکنش در ثانیه دارند.

فعالیت غیرقانونی

محرمانه بودن در شبکه blockchain از کاربران در برابر هک محافظت می‌کند و حریم خصوصی را حفظ می‌کند. در عین حال امکان تجارت و فعالیت غیرقانونی در شبکه بلاک چین را نیز فراهم می‌کند. بیشترین مورد استفاده از بلاکچین برای معاملات غیرقانونی احتمالاً جاده ابریشم است. یک بازار آنلاین دارویی “وب تاریک” که از فوریه 2011 تا اکتبر 2013 که توسط FBI تعطیل شد، فعالیت می‌کرد.

مقررات

بسیاری در فضای رمزنگاری نگرانی خود را از مقررات دولتی در مورد ارزهای رمزنگاری شده ابراز کرده‌اند. پایان دادن به چیزی مانند بیت کوین با رشد شبکه غیر‌متمرکز و به طور فزاینده دشوار و تقریباً غیرممکن می‌شود. تنها دولت‌ها می‌توانند مالکیت ارزهای رمزنگاری شده یا مشارکت در شبکه‌های آنها را غیرقانونی اعلام کنند.

با گذشت زمان این نگرانی کوچکتر شد. زیرا شرکت‌های بزرگی مانند PayPal اجازه مالکیت و استفاده از ارزهای رمزنگاری شده را در بستر خود می‌دهند.

بلاک چین بعد چیست؟

blockchain اولین بار در سال 1991 به عنوان یک پروژه تحقیقاتی مطرح شد. بلاک چین به راحتی در اواخر دهه بیست زندگی خود قرار دارد. بلاک چین همانند بسیاری از هزاره‌های عصر خود، سهم قابل توجهی از نظارت عمومی را به خود اختصاص داده است. در سراسر جهان در مورد آنچه این فناوری قادر به انجام است و در آینده به کجا می‌رود صحبت می‌کنند.

بلاک چین با کاربردهای متنوع در حال حاضر در حال پیاده سازی و بررسی است. سرانجام در بیست‌و‌هفت سالگی به خاطر بیت‌کوین و ارزهای رمزنگاری شده جایگاه خود را به دست آورده است. بلاکچین به عنوان یک کلمه کلیدی برای همه سرمایه‌گذاران ،معنای دقت، کارآمدی، امنیت با واسطه‌های کمتر دارد.

 که ما خود را برای ورود به دهه سوم این تکنولوژی آماده می‌کنیم. اما مسئله این نیست که “آیا” شرکت‌های قدیمی از فناوری استفاده می‌کنند، مسئله “چه زمانی” است.

ARZROUZ.COM